|
 |
| |
ใครเป็น นิสิตนักศึกษาเพิ่งจบใหม่ หรือกำลังจะจบบ้างค่ะ เคยมีความคิดเหมือนว่าไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำมันใช่หรือไม่ แล้วสิ่งที่ใช่มันคืออะไร แล้วสิ่งที่ชอบบางครั้งทำไปอาจไม่ชอบอ่ะ อิอิ |
| |
 |
|
|
 |
 |
|
ผมก็ไม่รู้จุดหมายของผมมันคืออะไร เพราะ ก่อนที่ผมจะจบผมก็ทำงาน แล้วก็เรียน ตอนเย็นๆเอา ตอนแรกก็เป็นช่างแอร์ ก็คิดว่าน่าจะยึดอาชีพนี้ได้ไปตลอด แต่พอเรียนจบ ปวส ก็อยากทำงานสายไอที พอจบ ป.ตรี (จบแล้วปีนี้) ก็อยากเป็นโปรแกรมเมอร์ ทุกอย่างที่ผมทำผมชอบ ผมรัก ผมตั้งใจ และมันก็ออกมาดี (แต่สถานที่ทำงานตอนนี้ ไม่ค่อยดี) ผมเลยไม่รู้ว่าผมอยากเป็นอะไรมากกว่า ระหว่าง ช่างแอร์ it subport หรือ programer และหลังจากนี้ผมกำลังจะเอาจริงเอาจังกับการตัดต่อวีดีโอ ทำเอ็ฟเฟ็ค ไม่แน่ ผมอาจจะเปลี่ยน สายงานอีกก็ได้
ที่ผมบอกไปทั้งหมด มันสื่อได้อย่างนึงว่า คนเราไม่มีอะไรที่แน่นอน หรอกครับ บางครั้ง เราจำเป็นต้องเป็น กิ้งก่า หรือจิ้งจก และตุ๊กกี้(เอ้ย ตุ๊กแก) เราจำเป็นต้องปรับสภาพตัวเองให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมภายนอกครับ ถ้าหากว่าวันนี้เราบอกว่าเราชอบที่จะเป็นโปรแกรมเมอร์นะ แต่วันข้างหน้า ล่ะ งานด้านนี้มีคนทำเยอะ ไม่มีที่ว่างสำหรับคุณ คุณจะไปทำอะไร คุณก็ต้องไปทำงานด้านอื่น อาจจะไม่ถนัด แต่งานแบบนี้สามารถเรียนรู้ไปพร้อมๆกันได้ ครับ แต่เหนือสิ่งอื่นใด ผมว่า คุณน่าจะเลือกได้นะว่าตอนนี้คุณควรทำอะไร ระหว่าง สิ่งที่รัก และสิ่งที่ชอบ หรือ สิ่งที่ตัวเองถนัด .......
|
 |
 |
 |
 |
| Date :
2011-05-18 09:27:51 |
By :
Dragons_first |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
 |
 |
|
 |
 |
| |
|
|
|
| |
|
ขอบคุนน่ะค่ะคุนอ้นคุง กดไลท์ได้ไหมค่ะ อิอิ
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-05-18 09:46:26 |
By :
TuckySIS |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
ใช่เลยค่ะอย่างที่บอก เราต้องเปลี่ยนแปลงไปตามสภาพ เพราะในปัจจุบันนี้ เราเลือกงานไม่ได้อีกแล้วค่ะ เด็กจบปริญญาตรีมาเดี๋ยวนี้มีเยอะค่ะ การแข่งขันมีเยอะ ตกงานก็เยอะตาม ตอนแรกทำ Document ค่ะ จบมาก็ไม่ตรงสายงาน ต่อมา ก็เพิ่งมาเป็น Programmer
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-03 08:41:05 |
By :
hellogirl |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
โพสไว้เมื่อไหร่นี้ เป็นอะไร?
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-03 13:56:56 |
By :
Marcuz |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
ขอบคุณสำหรับ like หรือ +1 ทุกๆท่านครับ แต่อย่างว่า มันคือสัจธรรมชีวิต ว่างๆเข้าวัดบ้างนะครับ (ไม่ได้ให้ไปสวดมนต์นั่งสมาธินะ เข้าไปหาไรกินในวัด มีขายเยอะ) 55555
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-07 15:32:52 |
By :
Dragons_first |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
ส่วนตัวผมเองจบ ปวส อิเล็กทรอนิกคอม มาครับแล้วก็ออกมาทำงานแต่รู้สึกว่าตัวเองชอบที่จะเขียนโปรแกรมมากว่า ก็เลยออกมาเรียนต่อจนจบปริญาตรีตอนเรียนก็ไม่ได้เก่งแต่บังเอิญชอบก็เลยพอทำได้ ตอนี้ก็ได้เป็นทั้งโปรแกรมเมอร์และเทรนเนอร์สมใจครับ เฮ็ดในสิ่งที่เชื่อ เชื่อในสิ่งที่เฮ็ด แล้วเราก็จะสนุกกับการทำงานครับ
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-07 16:17:52 |
By :
thaining |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
ผมเติบโตมากับลูกฟุตบอล
ทุกเช้าเวลาไปโรงเรียนผมจะเอามันไปด้วยทุกที่ทุกเวลา
ทั้งตอนเข้าแถวหน้าเสาธง
ทั้งตอนเรียนหนังสือ
ทั้งตอนไปกินข้าว
ทั้งตอนเข้าห้องน้ำ หรือ ตอนโดนอาจารย์ตี
นั้นเพราะผมชอบฟุตบอล
แม้ วิชาพละ ที่เพื่อนเลือกเรียนปิงปอง ผมก็ใช้ลูกบอลแทนลูกปิงปอง
หวังว่าโตขึ้นมา จะเก่งเท่า เปเล่ หรือ มาราโดน่า หรืออย่างแย้ที่สุด ก็ต้องไม่ด้อยว่า เ้มสซี่
ผมเริ่มต้นได้ดีติดธงของโรงเรียน ไปแข่งขันกีฬา กรมพละศึกษา แต่เหมือนสวรรค์ไม่มีตา
ผมทำได้แค่ถือธงโรงเรียน ไม่มีชื่อแม้ตัวสำรอง ผมโกรธมากทั้งๆที่ ฝีเท้าของผมเด่นกว่าทุกคน
ผมตรงเข้าไปถามอาจารย์ ทำไม่ผมไม่ติด แต่คำตอบที่ได้รับกับมากับทำให้ผมคิดได้
"ฝีเท้าของเธอ มันอยู่ระดับ ประเทศไปแล้ว ถ้าให้เธอลงแข่งเขาคงคิดว่าทีมเราโกงอายุ" เป็นคำพูดที่ออกจากปากอาจารย์
ผมพลาดการลงแข่งในระดับ มัธยม แต่มันก็ไม่ทำให้ผมสิ้นหวัง ผมต้องมองไปที่ระดับ วิทยาลัย
****ต้องกับบ้านแล้ว พรุ่งนี้ผมจะมาเล่าต่อครับ
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-07 16:58:14 |
By :
kaimuk |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
หนูก็ไม่คิดเหมือนกันค่ะ ว่าวันนี้จะได้มาถึงตรงนี้ ได้เรียนสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ทั้งที่ ตอนเด็กๆๆ ในหมู่บ้าน ไม่มีคอสักเครื่อง เริ่มมารู้จักจริงๆก็ตอนม.ปลาย เลยคิดในใจว่าไอ้เครื่องบ้านี้มันเก่งจริงทำอะไรได้หลายอย่าง ฉันต้องควบคุมมันให้ได้ จนได้เลือกเรียนมาสาขานี้ ทั้งที่ ตอนปีหนึ่งไม่รู้จักด้วยซ้ำว่า ภาษาซี คืออะไร อะไรคือตัวแปร แต่มันก็สนุกดีน่ะ
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-07 17:15:36 |
By :
TuckySIS |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
ถ้าไม่อยากเขียนมีงานอื่น ๆ อีกเยอะครับ เช่นน้อง ๆ ที่ทำงานไม่อยากเขียนก็เป็น Project Doc กัน 
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-07 17:19:32 |
By :
webmaster |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
ความเห็นส่วนตัวนะครับ
อันนี้ก็ไม่แน่เหมือนกันนะครับ ใช่ว่าจำเป็นต้องเป็นไปเรื่อยๆ เสมอไป(ถ้าไม่คิดถึงเรื่องเงิน)
ถามใจตัวเองก่อนดีกว่าครับ ว่าอยากเป็นอะไร ยืนมองความฝัน ของตัวเองก่อน แล้วค่อยคิดจะก้าวไปครับ ยืนมอง หลายๆ อย่าง อันไหนทำแล้วชอบ อันไหนทำแล้วดี อันไหนทำแล้วรู้สึกสบายใจ มองดูให้ดีครับ ส่วนตัวเห็นมาบ้างเป็นบางส่วนที่ชอบทำงานเพราะสบาย(อาจจะเป็นเพราะง่าย หรือ ได้อยู่ในห้องแอร์ หรือ อื่นๆ) แต่ไม่ได้ชอบงานที่ทำ
ส่วนตัวผมตอนเลือกงาน คิดว่ามานต้องมาตั้งแต่ชั้น ม.5 - ม.6 แล้วครับเพราะว่า การเรียนปริญาตรีคือ การเลือกงานตัวเองไปแล้วครับ เพราะถ้าเราเรียนแล้วเราไม่ทำ เวลาจะเปลี่ยนงานที่ บอกว่า จบปริญาตรีสาย วิศวกรรมคอมพิวเตอร์ แต่มีประสบการณ์ 5 ปี ในการเป็น Sups ในบริษัทโรงงาน มานก็คงแปลกๆ แต่ในความจริงเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเยอะครับ แต่มานมีข้อเสียที่ว่า งานที่ำหาต้องยอมรับว่า ประสบการณ์เท่ากัน อีกคนจบมาตรง อีกคนจบมาไม่ตรง เขาดู ๆ ก็คงจะเลือกคนที่จบสายตรงมาอยู่แล้ว แสดงว่า งานที่จะหาใหม่ต้องหา "ยาก" กว่าแน่นอนเมื่อเทียบกับคนที่จบสายตรงครับ
แต่อย่างว่าละครับ เรียนมาแล้วถ้าไม่ชอบก็ต้องเปลี่ยนสายตัวเองครับ แต่ก็มีข้อแนะนำว่า เมื่อเปลี่ยนสายงานแล้ว อย่าเปลี่ยนที่ทำงานบ่อยๆ ครับ เพราะงานมานจะหาอยาก(ส่วนตัวที่คิดนะครับ)
แต่ที่สำคัญ ยืนมองความฝัน และฝีมือตัวเองครับ แล้วเมื่อมันใจ (หรืออาจสังเกตุจากคนรอบข้างก่อนก็ได้นะครับ (เอาประสบการณ์ของคนอื่น มาเป็นประสบการณ์ของตัวเองครับ วิธีนี้ผมใช่บ่อย ห้าๆๆ)) ก้าวลงไปให้เต็มๆ เท้า และผลสุดท้ายมานจะออกมาดีครับ
คิดไตร่ตรองให้ดีครับ เพื่อชีวิตข้างหน้า ครอบครัว และชีวิตหลังการทำงานครับ คิดหลายๆ อย่าง คิดให้ไกลๆ ออกนอกเส้นทางจะได้ก้าวกลับมาถูกครับ
เขียนยาวไปหน่อยขอโทษนะครับ (ทั้งหมดนี้เป็นแค่ความคิด และประสบการณ์ส่วนตัวนะครับ ไม่ได้ต้องการจะกล่าวหา หรือว่าใครนะครับ)
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-08 10:11:21 |
By :
zero1150kfc |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
เคยไหมที่สิ่งที่ชอบกับสิ่งที่ฝันมันไม่เข้ากันซะเลย
ผมชอบเขียนโปรแกรมมาก ตอนนี้ก็เป็นโปรแกรมเมอร์อยู่ แต่ไม่เก่งนะงูๆปลาๆ ต้องมาทำงานที่ กทม
แต่สิ่งที่ผมฝันนั้นคืออยากอยู่บ้านทำงานอะไรก็ได้ขอแค่ได้อยู่บ้าน
จนตอนนี้ผมเริ่มคิดกับตัวเองทุกวันว่าเลิกดีกว่าไหมโปรแกรมเมอร์ กลับไปทำอะไรที่บ้านดีกว่า
บ้างครั้งสิ่งที่รัก สิ่งที่ชอบ เมื่อได้ทำแล้วอาจจะไม่ได้รู้สึกดีเสมอไป
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-08 17:42:07 |
By :
poqjung |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
วันนี้ฝนตก บ้านครัยน้ามท่วมมั่งคะ
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-08 20:04:57 |
By :
แม่นางเอ๋อเอ๋อ |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
ผมขอแชร์บ้างละกัน
ผมรู้จักคอมตอน ม. 5 เครื่องนึงนั่งสามคน (บ้านนอกก็เงี้่ย) ผมรู้สึกว่าชอบ มันเท่ดี มันสนุก (มัธยมได้จับคอมไม่ถึงห้าสิบครั้ง)
จากนั้นจบ ม.6 รู้ตัวว่าเอ็นไม่ติด ก็เลยไม่เอ็น หันมาสอบตรง ไปสอบครั้งเดียวที่จังหวัดใกล้เคียงสอบคอมธุรกิจ สอบติดก็เลยไม่สอบที่ไหนต่อเรียนเลย ได้จับคอมเรียนคอมสมใจ แต่เรียนสายธุรกิจไม่ได้เรียนแต่คอมอย่างเดียว เรียนบัญชี การเงิน พิมพ์ดีด โน่น นี่ นั่น ตอนเรียน ปวส นี่แหละ ที่รู้จักตาวิน ตาวินเป็นคนเก่ง เขียนเว็บเป็นแต่ ปวส ซึ่งชาวบ้านเค้าไม่สนใจด้านนี้เหมือนตาวิน ผมเห็นตาวินเขียนเป็น ผมก็เลยอยากเขียนบ้าง แต่ก็ได้แค่อ่าน เพราะตัวเองไม่มีคอมให้ลองให้เล่น พอจบ ปวส. บังเิอิญได้ตามตาวินมาเรียนที่เดียวกันอีก เพราะดันประจบเก่งได้โควต้ามา หึๆ มาเรียนก็เรียนบ้างเล่นๆ ตามประสา แต่ผมมาเขียนเว็บเป็นตอนทำโปรเจคจบ เพราะเลียนแบบตาวิน (เรียกได้ว่าผมทำงานสายนี้ได้เพราะตาวินเป็นตัวอย่าง) และก็ทำอะไรไม่เป็น ลงมือเขียนด้วยตนเองเอง หาข้อมูลเอง ถามตาวินบ้าง คนอื่นบ้าง สุดท้ายผมจบได้เพราะเขียนเว็บ เอกสารทำไม่เป็นเพราะเพื่อนอีกคนทำ 
จากนั้นจบมาหางานทำ ได้งานเป็น webmaster ทำอยู่สองเดือนไม่ค่อยมีอะไรท้าทายเท่าไหร่ และระยะทางไกลมาก เลยต้องเปลี่ยนงานมาทำงานกับบริษัทที่ทำอยู่ตอนนี้ ตำแหน่งโปรแกรมเมอร์รับผิดชอบด้าน web app เป็นหลัก แต่ผมต้องทำงานอื่นๆ ด้วย win app, flash, graphic, etc. ทุกอย่างที่เจ้านายให้ทำ ต้องทำและทำให้ได้ ทำไงละในเมื่อทำไม่เป็นก็หาข้อมูลซิ จนทำได้และทำเป็นถึงทุกวัีนนี้ถึงจะไม่บรรลุก็เหอะ
ที่จะบอกก็คือ ตอนนี้ผมก็ยังค้นหาตัวเองไม่เจอเลยว่า อยากเป็นหรืออยากทำอะไรกันแน่ ผมแค่ทำสิ่งที่ตัวเองทำวันนี้ให้ดีที่สุด แล้วผมก็เริ่มชอบและรักมันมากขึ้นเรื่อยๆ จนผมมีความสุขกับการทำงานสายนี้
ดังนั้น ถ้าคุณค้นหาตัวเองเจอแล้วว่าคุณรักที่จะเขียนโปรแกรม คุณก็ต้องพยายามไขว่คว้าหาความรู้ อ่านอย่างเดียวไม่พอ ต้องลงมือทำแล้วมันจะเจอปัญหาให้แก้ คุณแก้ได้คุณก็ได้ความรู้เพิ่ม ไม่จำเป็นต้องทำงานด้านนี้หรอก ถ้าคุณชอบเขียนเว็บเขียนโปรแกรม คุณก็สามารถฝึกที่บ้านได้ ผมมั่นใจว่าคุณมีคอม
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-09 12:12:08 |
By :
PlaKriM |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
ต่อจากความเห็นที่ 8
ผมตัดสินใจลาออกจากโรงเรียนมัธยม ทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบ ม.1 ผมสมัครเข้า มหาวิทยาลัย มีชื่อแห่งหนึ่ง (ไม่ขอเปิดเภยชื่อ)
ด้วยวัยเพียง 13 ปี ผมเกือบไม่ได้เรียนเนื่องจากเจ้าหน้าที่ฝ่ายธุรการ จะไม่ให้ผมสมัครเรียนเนื่องจากผิดกฏของมหาลัย เพียง
เพราะผมอายุไม่ถึง ทั้งที่ผม ท่องศัพท์ภาษาอังกฤษได้เกิน 70000 คำ ผมพูดได้ 8 ภาษา ผมคำนวนการเกิดสุริยุปราคา ได้
ด้วยกระดาษเพียงใบเดียว ผมพิเศษกว่าทุกคนบนโลกใบนี้ ยกเว้น โจ๊ก So Cool โชคดีที่ผมได้พบกับ คหบดี ของวิทยาลัย
ในตอนที่ผมกำลังจะเดินทางกับ หลังจากที่ผมได้พูดคุยกับ คหบดี แล้ว คหบดี จึงสั่งการให้ เจ้าหน้าที่ฝ่ายธุรการ รับผมเข้า
ศึกษา แต่ได้รับการคัดค้านโดยอ้างว่าผิดกฏของวิทยาลัย แต่ คหบดี ยังยืนยันให้ผมได้รับการศึกษาโดยให้เหตุผลว่า
"กฏใช้กับเด็กคนนี้ไม่ได้" หลังจากผมได้รับอณุญาิติให้เข้ารับการศึกษา เป้าหมายของผมพุ่งตรงไปที่ฟุตบอล ผมเข้าไปสมัคร
เป็นนักฟุตบอลของ วิทยาลัย แต่ถนนสายนี้ก็ไม่ได้ราบเรียบนัก ผมถูกกีดกันจากหัวหน้าผู้ฝึกสอน ว่าการสมัครเป็นนักฟุตบอล
วิทยาลัยได้ ต้องมีผมการเรียนอยู่ในเกณฑ์ที่กำหนด (2.5) แต่ผมพึ่งเข้ารับการศึกษาจะมีผลการเรียนได้ยังไง ผมต้องรอ
เวลากว่าครึ่งปี เพื่อให้ได้รับผมการเรียนใน เทอมแรก ซึ่งก็ไม่ใช้ปัญหาแต่อย่างได้ เกรดเฉลยของผมอยู่ที่ 5.0 ผมได้รับอณุญาติ
ให้เข้าร่วมทีม แต่ปัญหาก็ใช้ว่าจะมีเพียงเท่านี้ เพื่อนร่วมทีมได้สร้างบททดสอบเพื่อที่ผมจะได้รับการยอมรับจากพวกเขา
ซึ้งผมก็ผ่านมันมาได้ทั้งหมด ทั้งการเดอะบอลโดยใช้หูข้างซ้าย (ทักษะการควบคุมทิศทางฟุตบอล) เลี้ยงลูกฟุตบอลฝ่าดง
สิงโตในทุ่ม สาวันน่า (ทักษะการเคลื่อนที่ไปกับฟุตบอล) วิ่งมาราทอน ชนะ Forrest Gump (ความฟิต) (มีคนรู้จัก Forrest Gump
เปล่าหว่า) สุดท้ายการลงทีม แต่เพื่อนร่วมทีมกับให้ผมเล่นเป็นผู้รักษาประตู ทีมของผมถูกพับสนามบุกอยู่ฟั่งเดียว แต่ก็ไม่มีใคร
สามารถยิ่งผ่านมือของผมไปได้ ทั้งๆ มี่ตลอดทั้งเกมส์ผมทำแพงกิ้งอยู่บนคาน ประตู เกมส์ทำถ้าว่าจะจบที่ผล 0 - 0 แต่ผมไม่
สามารถทำใจยอมรับได้ ผมสะกดคำว่า พแล้ หรือ เสกอ ไม่เป็น <----(ไม่เป็นจริงๆนะเออ) ผมได้ลูกในนาที ที่ 94 กรรมการกำลัง
จะเป่านกหวีดหมดเวลา ในระหว่างนั้นผมเตะลูกฟุตบอลไปที่นกหวีด เพื่อหยุดเสียงนกหวีดที่กำลังจะดังขึ้น ผมเลี้ยงหลบผู้เล่นฟั่ง
ตรงข้าม 6 คนและ ยิ่งประตูจากกลางสนาม ลูกยิงของผม รอดขา ผู้เล่นอีก 5 คนที่เหลือ (รวมประตู) เป็นประตูให้ทีมของผมชนะ
1 - 0
***นึกไม่ออกแล้วค่อยมาต่ออีกทีวันหลัง
***พี่ Win ถ้าจะลบก็ลบไปเลยนะครับ ผมไม่โกรธหรอกครับ (มันผิดกฏนิ)
|
| |
|
|
| |
| Date :
2011-07-09 15:51:34 |
By :
kaimuk |
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
| |
|
 Load balance : Server 03
|
